درد دل یک پناهجو افغان مقیم صوفیه بایتخت بلغارستان

برگرفته از صفحه ی ساحل رحمانی 

درد دل یک پناهجو افغان مقیم یکی ازکمپ های صوفیه بایتخت بلغارستان

 نامش را ناصر میگوید ومسکونه اصلی ولسوالی تگاب ولایت کاپیسا است بنا بر شرایط سخت امنیتی وعدم اشتغال ازمدت بیشتر از ۷ ماه است که از خانه و کاشانه اش جبرا دور شده وخودرا تا بلغارستان رسانیده به امید آنکه بتواند دریکی از کشورهای اروپایی پناه گزیند، تعلیم و کار نموده ومصدرخدمت بخود خانواده و مردمش در آینده گردد. ولی این آرزو اش  به یاس و نومیدی همراه شد. 

 

 قرار اظهارات موصوف همینکه درمرز توسط پولیس بلغار دستگیر و مدت را در یکی از کمپ های بسته آنکشور میماند وبعد از آن وی را به کمپ باز میاورند و روند اداری پناهجویش آغاز میگردد. موصوف میگوید : اولا که من بنابر مجبوریت امنیتی و بیکاری از کشورم مهاجر شدم و اینجا آمدم ولی مدت ۷ ماه است که سرنوشت من وسایر پناهجویان افغان که دراینجا میمانند نامعلوم است. نه جواب میگیریم ونه هم میدانیم که سرنوشت ما چه میشود. وی می گوید: در کمپی که  زند گی  میکنیم  دو وعده غذا میدهند. بود وباش شبانه روزی پولی را که ماهانه ۶۵ لیوه بلغاریایی برای پناهجویان درنظر گرفته بودند آنرا هم قطع نموده اند. ما بخاطر انکه اجازه قانونی کار را هم نداریم و در بلغار کار هم پیدا نمیشود ودرضمن پول کرایه سرویس را نیز اکثر اوقات  پناهجویان ندارند که به شهر بروند بنا مانند زندانیان زندگی می کنیم. بلاتکلیفی اینجا انقدر خسته کن ودرد آور است که  آنانیکه در این کشور به امید گرفتن پناهندگی میمانند نسبت ندادن جواب و نداشتن امکانات همه به امراض روحی وروانی مبتلا شده ایم. معلوم نیست تا چه زمان این وضعیت ادامه میابد. وی در ادامه میگوید: اگر مملکت خود ما آرام میبود و شرایط تعلیم و کار برای ما جوانان مساعد می بود چرا اینگونه بی سرنوشت به کشور های مختلف آواره میشدیم. اگر همین امروز من مطمین باشم که کشورم صلح و امنیت برقرار باشد  و خطر متوجه من و سایر جوانان نباشد یک لحظه اینجا نمیمانم ولی میدانم که امنیت نداریم. همه روزه انتحار، انفجار، ادمکشی و بیکاری در کشور بیداد میکند ما مجبور هستیم که این همه بدبختی را تحمل کنیم. توصیه من به همه اینست که برای صلح تلاش نمایند وعدالت را درکشور تامین نمایند درغیر آن همواره مثل ما جوانان کشور آواره و سرگردان بوده و این ممالک هم از این بیچارگی ما سو استفاده نموده کشورهای خود را آباد میکنند، مانند پاکستان و ایران که سه دهه ازنام مهاجران افغان استفاده نموده خود را ساختند وما قربانی شدیم. کشورهای کمک کننده برای مهاجران نیز با ما توجه نکرده بلکه برای منافع خودشان از آوارگی ما سو استفاده مینمایند و دولتداران ما بجز از پرکردن جیب های خود به فکر ما جوانان نبوده ونیستند . هموطن ! این حقایق زندگی مردم مخصوصا جوانان کشور ماست. گفته های این جوان مصداق حقایق تلخ حاکم برسرنوشت پناهجویان افغان است که مراجع هیچ یک از کشورهایی که خود را مدافع حقوق بشر می دانند نیز به آن توجه نداشته که مایع تاثر انسان اگاه و خردمند است.