و در سرحدات نیز اجناس کنترل نمیشود و نرخ برایشان تعیین نمیگردد و مواد با صورت قاچاق به کابل انتقال داده میشود و تجار ظالم اجناس خود را از طریق دست فروشان به فروش میرسانند و سالانه جان هزاران هموطن به خطر می افتد
به خصوص در پل خشتی , سر چوک ,جاده ,این مواد به فروش میرسد
و روزانه تعداد زیادی از اطفال به علت مسمومیت به شفا خانه ها انتقال داده میشوند و تعدادی از آنها جان خود را از دست میدهند ....
در حالی که افغانستان کشوری است در آسیا میانه با مساحت ٦٥٢٢٢٥ کیلومتر مربع آب و هوایی بری تابستان گرم و زمستان سرد و محصولات ان غلات ,حبوبات , مالداری ,نباتات طبی ,سبزیجات و کشت اکثر محصولات امکان پذیر است و این همه کمک نقدی در افغانستان سرازیر میشود پس چرا کسی دل نمیسوزاند و زمینه کار را برای هموطنان عزیز مهیا نمیکند تا هم تعدادی از جوانان کار داشته باشند و تولیدات از خود افغانستان باشد تا مردم با این مشکلات سر دچار نشوند و احتیاج دیگر کشور ها نباشیم ای کاش مسولین جدی بگیرند این مسائل را و تاجران را تحت کنترل قرار بدهند که چه اجناسی را وارد و چه اجناسی را صادر میکنند
و تجار محترم نیز کمی وجدان کاری داشته باشند و بدانند که دارند به خواهر برادر و اولاد خود لطمه وارد میکنند و این گونه با صحت مردم بازی نکنند چرا که مصرف مواد تاریخ تیر شده و بی کیفیت خطرات زیادی را با خود به همراه دارد چه از نظر مواد غذایی چه از نظر دارو و دیگر موارد
امیدوارم روزی برسد که به همت مردم ما و توجه دولت دیگر شاهد چنین وقایه در افغانستان نباشیم