دموکراسی

میگن امروز تعلق دارد به دموکراسی 

من که به حاکمیت دموکراسی در جامعه ی افغانستان زیاد باورمند نیستم 

شما دموکراسی را در افغانستان چگونه ارزیابی می کنید؟

مصونیت

دیگر حتی دختران در خانه مصونیت ندارند

 طی گذشت یک هفته دومین باری است که خبر شنیدن تجاوز پدر به دختر را می شنوم. خبری که مشکلات سیاسی افغانستان از جمله بحران ها و بن بست های انتخاباتی، بحران های امنیتی، نظامی و اقتصادی کشور را پس زده است. دخترانی که اسیر شهوت پدر می شوند و پدرانی که از کمر به پایین فکر می کنند.هر چه فکر می کنم هیچ با منطق و عقل و فطرت انسانی جور نمی آید. نه در هیچ یک از ادیان الهی و غیر الهی چنین کاری روا نیست. در چشمان این دختر یک دنیا حرف ناگفته پنهان است.یک دنیا رنج و غم که به جز خودش کسی دیگر نمی تواند آن درد ها را تمام وجود درک کند.

می اندیشیم

هنوز می اندیشیم که بهتر است یا ثروت

صداقت بهتر است یا بکارت 

و هنوز نمی دانیم فرق درد و لذت را 

فرق عشق و شهوت را 

فرق پرستش و بع بع کردن را 

و همه تلاش ها بیهوده است 

ما تا از فرقمان بیرون نکشند هیچ فرقی را نخواهیم فهمید 

برگزاری هفته ی شهید

ملت افغان ٤ دهه است که به گونه های مختلف جان خود را از دست داده و می دهند.تعدادی برای دفاع از وطن و ناموس و تعدادی هم بی خبر قربانی راکت ها و مرمی های که از سوی تعدادی خودخواه و جاه طلب برای رسیدن به قدرت شدند.از قبرهای دسته جعمی گرفته را اشخاصی که حتی جسدشان قابل رویت نبود. اشاره ی می کنم به کسانی که برای آزادی و آبادی وطن جنگیدند. کسانی که صادقانه از جان خود گذشته و برای آزادی و امنیت وطن و هموطن خود جنگیده و می جنگند، مانند سربازان امروز که برای دفاع وطن در مقابل گروه شورشی طالبان داخلی و خارجی می جنگند.اما ما فقط سالی ١ بار هفته ی را به نامشان نسبت داده و حرف می زنیم و ابراز ناراحتی می کنیم بی آنکه از حال و احوال روحی و مالی نزدیکان شهدا باخبر باشیم. دولتمردان هم که به فضل خود به فکر پر کردن جیب و محکم کردن جایگاه خود در دولت اند و هیچ وقتی برای فکر کردن به شهدا و وضعیث زن، فرزند، مادر، پدر و فامیل شهدا ندارند.تا مردم افغانستان به خصوص دولتمردان معنای از خود گذشتگی و راه و مرام شهدا را درک نکنند ما شاهد بالا رفتن آمار بیشتر شهدا خواهیم بود.

حکم دادگاه ابتدایی متجاوزین حادثه ی پغمان

امروز باری دیگر از مقام های قضایی کشور ناامید شدم که به جای درنظر گرفتن تجاوز به روح و جسم زنان و دفاع از حق زنان عاملین حادثه ی پغمان را به جرم سرقت های مسلحانه و سواستفاده از یونیفرم پولیس محکوم به اعدام نمود . خدایا یعنی در افغانستان ارزش اموال و پول و سواستفاده از یونیفرم یک ارگان دولتی ارزشش از ابرو و روح و روان و حق یک زن بیشتر است.