دیشب عاشورایی بود در کابلم

 طبق آمار رسانه های داخلی ۱۰ نفر جانهای خود را از دست دادند و ۴۰۰ تن دیگر مجروح شدند. این که در واقعیت چند نفر جان های خود را از دست دادند خدا می داند.

نفرین به دولتمردان بی وجدان، این طالبان شیک پوش و ارگ نشین و لعنت بر دین و آیین طالبان تروریسم و آدم خور 

ابراز تسلیت و همدردی به خانواده هایی که عزیزان خود را از دست دادند و شفای هر چه زودتر برای زخمیان این حادثه از خداوند خواهانم. هموطنان عزیزی که در کابل تشریف دارد از اهدای مواد اولیه و  خون به آسیب دیدگان این حادثه دریغ نورزید. همچنان هموطنانی که خارج از کشور تشریف دارند کمک های مالی را به آسیب دیدگان این رویداد فراموش نکنیم.

همی مقامات امنیتی کشور من را یاد پولیس های فیلم هندی می اندازند

کار که ختم شد و خرابی ها که به بار آمد تشریف خوده کشاله دار می کنند هیچ بویی از کشف و جلوگیری حملات نبرده اند یا شاید هم از بالا اینگونه برایشان دستور می آید. واقعا از بابت بیکاره بودن استخبارات و مقام های امنیتی کشور متاسفم. دلم به حال ملت بیچاره میسوزد در طول روز که از ترس انفجار و انتحار ۱۰۰ بار می میرند و زنده می شوند و شب هم نمی توانند با خیال آرام استراحت کنند. تف به سیاست کثیف رایج در افغانستان 

انفجار در کابل

همین اکنون گزارش به دستم رسید، انفجاری قوی حوالی ساعت ۰۱.۰۵ بامداد به وقت افغانستان در کابل رخ داده است. انفجار آنقدر قوی بوده که زنگ خاطر میدان هوایی کابل به صدا در آمده. آنقدر این انفجار شدت داشته که اکثر کاربران فیس بوک که در کابل هستند نوشته اند انفجار نزدیک خانه ی آنها رخ داده است .هنوز کجای کاریم خدا میدانه با این این حکومت وحشت ملی چه اتفاقاتی را تجربه کنیم.

زندگی دیگران را قضاوت نکنیم

چند روز پیش صبح ساعت ۹.۳۰ تلفنم زنگ خورد 

دختر خانمی پشت خط بود، بعد از سلام و احوال پرسی گفت: مدت ۲ سال و چند ماه است در سیاه زندگی می کنم و خیلی سختی کشیدم از طرف دولت حمایت نمی شدم و برای گذراندن زندگی سیاه کار می کردم. با فردی آشنا شدم بعد با صدایی آرام گفت: من از این شخص باردار شدم و همین روزهاست که زایمان کنم. راهنمایی های لازم را برایش کردم که چگونه به اداره ی مهاجرت اقدام کند و با چه افراد و یا سازمان هایی تماس بگیرد. یک دفعه با صدایی آرام گفت:

ثریا دلیل، سفیر افغانستان در کشور سوئیس شد

هربار خبر میشوم در افغانستان " کشوری که در آن زن ستیزی رایج است. کشوری که حق و جای زن فقط در خانه و آشپزخانه است " زنی به پست یا مقامی می رسد از خوشحالی در پوست خود نمی گنجم.