حادثه ی پغمان

حادثه ی پغمان

 مساله ی که توجه من را در حادثه ی پغمان به خود جالب کرد این است که چرا قربانیان و فامیلشان از تجاوز گروهی به زنان هیچ شکایتی به پولیس نمی کنند و این موضوع توسط مسوولین شفاخانه ی رابعه بلخی افشا می شود. من این موضوع را از ٢ بعد می بینم یا بی باور شدن مردم به اجرای قانون و بی عدالتی است و یا تعصبات فرهنگی باعث شده است.

در این ١٣ سال اگر جناب کرزی با عاملین و مجرمین به صورت قانونی برخورد می کرد و چپ و راست از پشت میله های زندان آزادشان نمی کرد امروز افغانستان یکی از ناامن ترین کشورها به شمار نمی آمد.افغانستان کشور زور و زر است بارها شاهد این موضوع بودیم که افراد برجسته و در راس دولت با مدارک و شواهد دستگیر شده اند یا شکایت از ایشان صورت گرفته اما هیچ کدامشان به سزای اعمالشان نرسیده اند.نظر شما راجع به این موضوع چیست ؟ 

ملت گوشت دم توپ

بعضی وقت ها فکر می کنم با وجود آمار بالای تلفات ملت با انفجار، انتحار، ترور ، خودکشی، خود سوزی و قتل های ناموسی  به خصوص در طبقه ی بانوان، درگیری های قومی،تلفات جنگی (نیرو های نظامی افغان و افراد ملکی) و غیره اگر در افغانستان از روی نبود چشمی هم چشمی فامیل و اقوام به خصوص برای داشتن تعداد زیاد فرزند پسر زاد و ولد زیاد نبود و یا برای داشتن یک جامعه ی مدرن به دلیل ایجاد فرصت ها و امکانات بیشتر برای نسل آینده و همچنان پیشرفت اقتصادی کشور افزایش آمار زاد و ولد توسط دولت کنترل می شد. نسل مردم  افغانستان هم مانند سرخ پوستان رو به انقراض می رفت.نتیجه ی اخلاقی ما فقط  ملت گوشت دم توپ جنگ های سیاسی و خودخواهی های قدرت های داخلی و خارجی هستیم.

میگن که مرد ها را یک گپ است

امروز زمانی که داشتم برای بخش افغانستان سایت رادیو شهروند خبر بازنویسی می کردم به این خبر برخوردم؛ جناب کرزی باری دیگر گفته است که تا ١٥ روز دیگر باید رییس جمهور آینده روی کار بی آید.

 

وحدت ملی

با این انتقاداتی که عبدالله عبدالله برای روند بازشماری آرا دارد و با اعلام  تقسیم نکردن قدرت و خنده های بلند توسط اشراف غنی و همچنان طولانی شدن پروسه انتخابات و زد خورد میان ناظرین, همچنان بحران های اقتصادی, سیاسی, امنیتی تشکیل این دولت به جای وحدت ملی به وحشت 

ملی برای مردم تبدیل شده است.