زندگی دیگران را قضاوت نکنیم

چند روز پیش صبح ساعت ۹.۳۰ تلفنم زنگ خورد 

دختر خانمی پشت خط بود، بعد از سلام و احوال پرسی گفت: مدت ۲ سال و چند ماه است در سیاه زندگی می کنم و خیلی سختی کشیدم از طرف دولت حمایت نمی شدم و برای گذراندن زندگی سیاه کار می کردم. با فردی آشنا شدم بعد با صدایی آرام گفت: من از این شخص باردار شدم و همین روزهاست که زایمان کنم. راهنمایی های لازم را برایش کردم که چگونه به اداره ی مهاجرت اقدام کند و با چه افراد و یا سازمان هایی تماس بگیرد. یک دفعه با صدایی آرام گفت:

 

  یک دفعه با صدایی آرام گفت: نمی خواستم اینگونه شود اما شد، من دختر بدی نیستم من فامیلم را از دست دادم و تنها در سویدن زندگی می کنم.آیا شما درباره ی من چی فکر می کنید؟ من با خنده به او گفتم: من درباره ی تو هیچ فکری نمی کنم و نه قضاوتت می کنم. این بدن تو هست و اختیارش را خودت داری پس من کاره یی نیستم که بخواهم تو را لعنت یا نفرین کنم. من به عنوان یک انسان، یک زن و یک هموطن تا حد توان کمکت می کنم. در این چند روز جویای احوالش بودم که دیشب بهم خبر داد برای ولادت به شفاخانه رفته و ساعت ۰۳.۳۰ بامداد امروز خداوند به او و همسر آینده اش دختر عطا کرده، " ن " خیلی خوشحال بود از اینکه در چنین لحضاتی جویای احوالش بودم. به من گفت تماس های شما به من یک دنیا امید و انرژی داد، خیلی از افغان ها هستند که به چشم بد به من می نگرند اما برخورد شما با من متفاوت بود . یکی از نقاط مثبتی که زندگی اروپا به من آموخت این است که راجع به مسایلی که مربوط به زندگی من نمی شود، یعنی زندگی دیگران قضاوت نکنم  و از خود خدایی زمینی برای حساب و کتاب به استلاح گناهان دیگران نسازم و وقت خود را حدر نکنم. آموخته ام هر چقد کمتر قضاوت کنیم و بیشتر مهربان باشیم زندگی برای خودمان آسانتر می شود.