شعر لالایی ام

 دوستان عزیز این شعر زیبا را به اشتراک بگذارید 

سروده خانم انجیلا پگاهی عزیز ,

لالایی ام : 

 

 

ترنم روشنِ دریا و رویای رنگیی پروانه هاست ،

لالایی ام : شتَکِ ملایمِ بر چهره ی پریدگیی خوابهاست، 

قفل مزنید بر دهانم 

بگذارید بسرایم ، 

برای آن کودکانی که:

تنهایی را معصومانه در آغوش می کشند ، 

و شب ها با هیاهوی شکم گرسنه ، 

سرِ نا امید بر بالشِ سنگیی زمین می نهند 

بر آنانیکه: 

ستاره های روشنِ آرزو ها را، 

با دستهای کوچکِ خیالاتِ :

از آسمانِ تاریکِ بی کسی می چینند ... 

آه ... بگذار لالایی ام: 

شکوفه ی بهار آوری باشد، 

لبهای ترک خورده ی کودکان را 

گر چه ، می دانم ؛ 

این جا:

فرشته ها همه غمگین زاده می شوند!!!

ا.پگاهی