من از کسانی که مبتلا به سرطان سینه خصوصا زنانی که در افغانستان هستند حمایت میکنم .

این هفته  در سر تا سر جهان به حمایت از کسانی‌ که مبتلا به سرطان سینه (پستان ) هستند اختصاص داده شده 

خواستم یادی کنم از زنان و دخترانی که در داخل کشور چه دانسته و چه ندانسته با این مشکل دست و پنجه نرم میکنند 

متاسفانه این ۳ ده جنگ در افغانستان باعث شد که افغانستان از تکنولوژی عقب بماند و اکثر مریض‌ها برای تداوی به کشور‌های همسایه که هزینه‌ی گزاف دارد مراجعه کنند که این کار در توان همه نیست  

از سوی دیگر انتشار مقالات در بار سرطان سینه در روز نامه‌ها  و اطلاع رسانی از طریق تلوزیون و روزنامه هم زیاد نیست زیرا اکثر افراد جامعه به خصوص مردان و طبقه مسن و نسلهای قدیمی انتشار و اطلاع رسانی این گونه مسائل را کاری دور از ادب و اخلاق و سنت‌های دینی خود می‌دانند و اصلا دوست ندارند که در بار  این مسائل بحث و  در tv پخش شود برای همین زنان افغانستان اکثراً از نوع بیماری ،علائم آن ،راه‌های پیشگیری ،و نوع دارمان این بیماری بدنام اطلاعی ندارند و نمی‌دانند چگونه با این بیماری مبارزه کنند و چگونه زندگی‌ فامیلی خود را پیش ببربد و خود را منزوی و گوشه‌ گیر نکنند و کسانی‌ که در اجتماع شاغلند نقش خود را تا جایی که امکان دارد کم رنگ نکنند .متاسفانه دولت افغانستان هم انجمن هایی برای حمایت از سرطانی‌ها تشکیل نداده که بیماران در کنار هم جمع شوند به هم نوعان خود کمک کنند و مدیتشن‌های برای آرامش و تقویت روحیه خود داشته باشند ..اکثر بیمارانی که در ولایت‌های دور دست زندگی‌ میکنند نیز دسترسی‌ به شفا خانه ندارند  یا تعصبات مردهایشان  اجازه نمیدهد که زن مورد معاینه به خصوص  دکتر متخصص مرد قرار بگیرد  و مشکل دیگر بیکیفیت بودن دوا هم باعث دارمان نشدن بیماران میشود.اطلاع رسانی نه تنها برای بیماران مفید است بلکه برای کسانی‌ که از بیماران پرستاری میکنند نیز مفید می‌باشد ،متاسفانه در این اواخر به علت آلودگی آب و هوا و محیط زیست که دستآورد جنگ‌ها است  بیماری سرطان در افغانستان شیوع پیدا کرده امیدوارم دولت افغانستان هم اقدامی کند و کوشش کند  از طریق برنامه‌ها  tv  و حتا در مدارس اطلاعات درست را در دسترس مردم قرار بدهد