قوم نفرین شده

نوشته شده توسط سحر صامت

بعضی وقتها فکر میکنم ما قوم نفرین شده هستیم 

  

داخل افغانستان نه امنیت داریم نه آسایش نه کار نه عدالت و نه قانون ,نه بیمه ,و حتی تعدادی زیاد از هموطنان من در وطن خود مهاجرند , سرپناه ندارند ,و به لقمه نانی محتاجند 

وقتی مهاجرت میکنیم به کشور های همسایه هویت خود به طور اجباری از دست میدهم توهین میشویم حق تحصیل را از ما میگیرند و اما کسانی که با هزاران بدبختی پولی را تهیه میکنند که خود و فامیل خود را نجات بدهند یا در راه قاچاق جان خود را از دست میدهند یا فامیل خود را از از دست میدهند ...پیمودن راه های طاقت فرسا ,تحمل گرسنگی و هزاران مشکلات دیگر 

تعدادی هم به مشکلات روحی دچار میشوند دست به خودکشی میزنند 

و کسانی که جان سالم به جهان غرب پا میگذراند و احساس امنیت میکنند اما تعدادی قبول میشوند ولی اکثر مردم دوباره با مشکلات دیگری روبرو میشوند و حتی زندگی خیلی فامیل ها در اینسوی کره خاکی از هم میپاشد 

چون سیستم قبولشان نکرده اکثر کشور ها وقتی اقامت نداشته باشی حق کار کردن ,درس خواندن ,را هم ندارند و پول بسیار ناچیز برای خوراک دریافت میکنند و خطر دیپورت هر لحظه تهدیدشان میکند و حتی بعضی ها با مشکلات صحی دست و پنجه نرم میکنند 

در حالی که ماده ٣ قانون حقوق بشر 

هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است.

ماده ی ۶

هر انسانی سزاوار و محق است تا همه جا در برابر قانون به عنوان یک شخص به رسمیت شناخته شود.

ماده ی ۱۴

۱. هر انسانی سزاوار و محق به پناهجویی و برخورداری از پناهندگی در کشورهای پناه دهنده در برابر پیگرد قضایی است.

اما مردم سرزمین من اکثرا به حق و حقوق خود هیچگاه نمیرسند

 —